Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Press2010 George Gazazis

Γιώργος Καζάζης, Αυτοπροσδιορισμοί, Εφημερίδα Αυγή, 6 Ιανουαρίου 2010, αρ. φύλλου 10717, σελ. 17, Επιμέλεια: Χρήστος Θεοφίλης

Τα λιλιπούτεια Joysticks έκαναν την εμφάνισή τους πάνω από το Johnson Wax Building, το αριστούργημα του Frank Lloyd Wright, με άγνωστες διαθέσεις. Στριφογύριζαν σαν να χόρευαν με εκπληκτικές κινήσεις στον αέρα. Πολύχρωμα λαμπάκια και ηλεκτρονικοί ήχοι, κυριάρχησαν στον ουρανό. Ο κόσμος χαρούμενος γελούσε και χόρευε. Μερικοί μάλιστα έπεφταν κάτω, παριστάνοντας τους νεκρούς, εξυμνώντας τον νέο ηδονισμό. Τι θα πάθαιναν εξάλλου μέσα σε μια τόσο παραμυθένια εικόνα, χολιγουντιανών προδιαγραφών.
Σε λίγο παρουσιάστηκε στον ορίζοντα ένα κυβερνητικό αεροσκάφος.
Απόλυτο χάος, καταστροφή.
Ένα γυναικείο χέρι ξεπρόβαλε από τα ερείπια. Ενστικτωδώς, πλησιάζω τρέχοντας, αγωνιώντας εάν είναι ζωντανή. Φτάνω. Το χέρι τρέμει, τρέμω και εγώ. Μα… που πήγε; Εξαφανίστηκε. Το χέρι δεν υπάρχει πια. Αρπάζω γεμάτη χαρά και συγκίνηση το άδειο φόρεμα PRADA, το NOKIA N96 και φεύγω γρήγορα.
Μέσα στην ανεξέλεγκτη επιθυμία μου να τα αποκτήσω, δεν με ενόχλησε στο στόμα μου, η πικρή γεύση της ανούσιας κατανάλωσης. Αν αρχίσεις να συλλέγεις πράγματα, νοιάζεσαι για αυτά και όταν μετά χαθούν χάνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου. Παλιά κρατούσα αρχείο, ζωγραφίζοντάς τα, ξορκίζοντάς τα.
Ήταν τόση μεγάλη η ανακούφιση μου, όταν το βράδυ στις ειδήσεις δεν ανέφεραν τίποτα για την μεγάλη καταστροφή. Μήπως δεν είχε γίνει, μήπως ήταν πάρα πολύ μακριά από μένα, αναρωτήθηκα. Κοίταξα με αγάπη το PRADA δίπλα μου. Ήταν μες’ τα αίματα.
Το πρωί, δίπλα στον ροζ καταρράκτη του σπιτιού μου και ανάμεσα στα γαλάζια μου δέντρα, μια γοητευτική γυναίκα κτυπούσε βίαια ένα αντρικό ομοίωμα. Όταν έφτασα εκεί είδα ότι από το κεφάλι του άντρα, έτρεχε τόσο πολύ αίμα, που είχε καλύψει πια με κόκκινο χρώμα τα πολύχρωμα λουλούδια μου. Η εικόνα μπροστά μου ήταν πανέμορφη: Όχι ακριβώς με την εικαστική έννοια, αλλά με αφορμή την εικαστική έννοια.
Διασκέδασα με το γεγονός και αναρωτήθηκα τι γίνεται όταν ένα γοητευτικό περιτύλιγμα, μπαίνει δίπλα στο περιεχόμενο; Το περίβλημα γίνεται κυρίαρχο και το περιεχόμενο γίνεται διακοσμητικό.
Εκείνο το πρωί, υπήρχε μια συγκινησιακή φόρτιση. Προσπάθησα να απομυθοποιήσω, απενεχοποιήσω, να απαλλάξω από την συναισθηματική τους φόρτιση τα χθεσινά γεγονότα. Άρα σκέφτηκα, το έργο πρέπει να από-συναισθηματοποιηθει από τον κοινό πόνο και ταυτόχρονα να υπερτονιστεί και υπέρ-συναισθηματοποιηθει, από την άποψη του καλλιτέχνη.
Δεν περιγράφω τις καταστάσεις, αλλά κάνω έργο με αφορμή αυτές.

Γιώργος Καζάζης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου